‘De Amerberg’ is een kleinschalige stedenbouwkundige en landschappelijke inpassing van 16 woningen op de voormalige locatie van het Leger des Heils in het Amersfoortse Bergkwartier (Rijksbeschermd stadsgezicht). Een landschapstuin zonder erfafscheidingen en bijgebouwen vormt de gemeenschappelijke drager van een reeks architectonische objecten die weliswaar individueel van karakter zijn, maar onderlinge verwantschap zoeken door afstemming in ruimtelijke opzet, materiaalgebruik en textuur. Het plan zoekt hiermee naar nieuwe, subtielere vormen van samenhang tussen individuele en collectieve leefomgevingen en naar alternatieve verhoudingen tussen landschap, stedenbouw en architectuur die deze samenhang kunnen vormgeven.

Het Bergkwartier is begin vorige eeuw opgezet met elementen uit de Engelse landschapsstijl, deels gebruikmakend van de glooiende hoogtelijnen als lanen en met een open opzet waarbinnen de coulisse-werking van de natuur de ruimtelijke beleving versterkte. In het heden hebben hoge heggen, gebouwde erfafscheidingen en bijgebouwen de kwaliteiten van deze openheid in de landschappelijke beleving verminderd en is de nadruk is komen te liggen op het individuele karakter van de woningen en de privé-tuinen.   

In het ontwerp voor de Amerberg is het landschap teruggebracht als gemeenschappelijke drager van de individuele woningen. Vervolgens is het herstel van de bestaande morfologie van bebouwing van het Bergkwartier beoogd. Daarbinnen is gezocht naar een lichte differentiatie van de bebouwingsvormen om een breder scala aan woningtypen mogelijk te kunnen maken en te kunnen reageren op de verschillende condities van de locatie, zoals de zichtas vanuit het station waarop de urban villa als groter volume reageert. Rondom een collectieve binnentuin zijn vier geschakelde woningen, drie vrijstaande woningen, een meer-generatiewoning en een urban villa met zeven appartementen gesitueerd. Door de overgangen tussen de verschillende tuinen zorgvuldig vorm te geven en bijgebouwen en erfafscheidingen te vermijden ontstaat wederom een collectief landschap. 

In het beeldkwaliteitsplan is een lichte resonantie nagestreefd tussen de verschillende architectonische uitwerkingen van de woningen, waarbij de hoofdvorm, de textuur en het materiaalgebruik afwisselend worden ingezet om de samenhang tussen de individuele objecten onderling en het landschap te versterken. 

De verschillende woningtypen zijn gerealiseerd in een vast team van ontwerpers, adviseurs en uitvoerende partijen, vanuit het principe van ‘begeleid particulier opdrachtgeverschap’ waarbij de bewoners – afhankelijk van het woningtype - verschillende mate van vrijheid hebben kunnen kiezen om het eigen woonprogramma vorm te geven. Van complete regie bij de vrijstaande woningen tot regie over de indeling van de plattegronden in de urban villa. Deze gecoördineerde aanpak heeft de beoogde informele samenhang tussen de verschillende woningen sterker kunnen ondersteunen. 

Tenslotte is in samenhang met de realisatie van de Amerberg een voormalige Burgermeesterswoning aan de Utrechtseweg getransformeerd tot zeven appartementen om ook de vraag naar woningen in de sociale sector een passende plek te kunnen geven in het Bergkwartier.